Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
todlaniejwystarczającypowód,abyzacisnąćustawcienkąlinię
wyrażającądezaprobatę.Stwierdziłateż,żenigdywcześniejnie
widziałategoczłowiekanaoczy.
Kobietaczerpaładumęzfaktu,żeznaławszystkichmieszkańców
HiddenSprings.Każdego.Nietylkoznałaludzi.Pamiętałarównieżich
drugieimiona,imionaichdzieciiwnuków,nazwyulic,naktórych
mieszkali,miejscapracyito,czybyliwniedzielęwkościele.
Mówiono,żepaniWilladeanwiedziałanawet,jakiejpastydozębów
ktoużywa.Nicjejnieumykało,ajeślijużcośzauważała,nigdynie
utrzymywałategowtajemnicy.
Zwrócenieuwaginatamtegoobcegomężczyznęniebyło
wyjątkiem.Zatrzymałasięjedynienamoment,abynaniegozerknąć,
poczymweszłaposchodach.Jejrozsądnieniskieobcasyzastukały
nawypolerowanejposadzce,gdyruszyłapospieszniewkierunkubiura
szeryfa.Niezwolniłanawet,abyzaglądnąćdoNeville’aGravitta.
Zastępcaszeryfa,MichaelKeane,zerknąłzzabiurkanawchodzącą
paniąWilladean,którawymachiwałarękami,jakbytorowałasobie
drogęprzezznajdującesięprzedniąpowietrze.
–Dzieńdobry,paniWilladean.–Michaelwstałszybkoiudałsię
wjejstronę,gdyżniechciał,abypotknęłasię,pędzącnazłamanie
karkuprzezcałypokój.
Jejnaprężonąszyjępokrywałyróżoweplamy,aoczywytrzeszczała
zpobudzenia.Wdodatkubyławbiurzeszeryfaconajmniejpięćminut
wcześniejniżzazwyczaj.
–Cosięstało?–zapytał.
Wypowiedziałaniewyraźniekilkasłów,któreniemiałyzesobą
żadnegozwiązku,takżeMichaelzacząłsięmartwić,iżmożedostała
zawału.
–Spokojnie,paniWilladean.–Położyłrękęnajejramieniu.
–Proszęusiąść.Zarazprzyniesiemypanitrochęwody.
SpojrzałnaBettyJeanAtkins,któraskończyławłaśnienapełniać
ekspresdokawyisięgnęłapobutelkęzwodą.
PaniWilladeanniezechciałausiąść.Zamiasttegowskazałaszybko
