Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wszystkimwliteraturzepopularnej,natomiast
wliteraturzeoaspiracjachartystycznychjestjedynie
gatunkowympunktem–częstoironicznego–odniesienia.
Różnorodnośćihybrydycznośćwspółczesnychliterackich
formautobiograficznych–pamiętnikarskich,
wspomnieniowych,diarystycznych,powieściowych,
eseistycznychczynawetwpostaciwywiaduzsamym
sobą(jak
DossierK.
ImregoKertésza[2006])–idzie
wparzezkrytycznąrefleksjąnadtekstualną
reprezentacją→przeszłości,nadstabilnościąpodmiotu
autobiograficznego,tożsamościipamięci.Punktciężkości
tekstuautobiograficznegoprzesuwasięzrelacjonowania
życianasamprocespisania.Autobiografiastajesię
mediumautorefleksji,któreuwzględniakonstrukcyjne
procesypamięci,tożsamościi→
historii.Poststrukturalistycznateoriaautobiografii
radykalniezakwestionowała–wkrytycejęzykowej
referencjalności–rozróżnieniemiędzyfikcjonalnym
aautobiograficznymprzedstawieniem.PauldeMan
(1919–1983)zaprzeczaistnieniuautobiografiijako
rozróżnialnego→gatunku;autobiograficzność–jego
zdaniem–jestfigurąkażdegotekstu,podpisanego
nazwiskiemautora(Man1986[1979]).NatomiastPhilippe
Lejeune(2001[1975])broniodrębnościautobiografii,
definiująctekstautobiograficznyzperspektywyrecepcji
poprzeztożsamośćautora,narratoraigłównegobohatera
tekstu.Tożsamościtejnieweryfikująjednakodniesienia
dorzeczywistości,leczjestonawynikiempaktu
autobiograficznego,czylispecyficznejumowymiędzy
autoremaczytelnikiem,zawieranejzapomocą
konwencjonalnychznaków(takichjaktytułksiążki,
nazwiskobohatera,komentarzodautorskiitp.).
Mimodemontażukonwencjiautobiograficznychwteorii
ipraktyceliterackiejautobiograficznaliteraturanie
straciławXXiXXIw.naaktualności.Wręczprzeciwnie,
świadomośćkonstrukcyjnychprocesówpamięci
iperformatywnychefektówpisanianieniweluje
fundamentalnegodlaautobiografiigestuwskazywania
narzeczywisteżyciowedoświadczenie.Towłaśnie
