Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Niniejszyzbiórartykułówprezentujeproblematykęzdrowiainiepełnosprawnościw
sposóbinterdyscyplinarny,podkreślającznaczenieczynnikówpsychologicznychoraz
kulturowych.
IdeaprzygotowaniatomuzrodziłasięwKatedrzePsychologiiZdrowiaiRehabilitacji
WydziałuPsychologiiUniwersytetuWarszawskiego,którejpracownicy,doktorancii
współpracownicyprowadząbadanianadzjawiskamizwiązanymizpercepcjąorazdefi-
niowaniemzdrowiainiepełnosprawnościzperspektywywielorakichkontekstówkultu-
rowych.
Niniejszyzbiórjestkontynuacjątrzechwcześniejszychtomówzatytułowanych:Kultu-
roweispołeczneaspektyniepełnosprawności,Kulturoweorazspołeczneaspektyzdrowia
iobrazuciałaorazZdrowieichoroba.Funkcjonowaniepsychospołeczneizawodowe,wy-
danychrównieżprzezWydawnictwaUniwersytetuWarszawskiego.
Prezentowanytom,wzamyśleautorówiredaktorów,jestprzykłademwspółczesnej
refleksjinadnowymikierunkamirozwojupsychologiirehabilitacji.Obecnienietylko
podkreślasięistotnośćdziałańnastawionychnadobroodbiorcyoddziaływańrehabilita-
cyjnychwrodzajuwzmocnienia(ang.empowerment)podmiotowościosóbrehabilitowa-
nychczyplanowaniadziałańskoncentrowanychnabeneficjencie(ang.person-centered
planning),lecztakżeumożliwianierozwojuperspektywyemicznej,poprzezwspieranie
ruchówsamoorganizujących,kulturotwórczychosóbniepełnosprawnych.Dziękitemu
corazwięcejosóbzniepełnosprawnościąmaszansęstaćsięekspertamiwzakresiewła-
snegorozwojuipartneramisprawnychspecjalistówwprocesierehabilitacji.Jesttore-
alizacjazasadypodnoszonejprzezaktywneśrodowiskaosóbniepełnosprawnych,znanej
jakoHniconasbeznas”.
Prezentowanetreściwskazują,żeznajomośćkontekstukulturowegomożebyćjed-
nymzważniejszychczynnikówsukcesuprocesurehabilitacji.Niezależniebowiemod
tego,czypracujemyzosobaminiepełnosprawnymiświadomymiswojejodmienności
kulturowej,czyzimigrantami,którzypochodzązodmiennychkulturetnicznych,ade-
kwatnośćmetodpowstałychiznormalizowanychnapopulacjikultury,zktórejpochodzi
specjalista,możezniekształcaćobrazdiagnostyczny,powstającywefekcieużyciatak
przygotowanychnarzędzi.Zanarzędziediagnostycznenależyrównieżuważaćdoświad-
czeniediagnosty,nabytezreguływjednymkontekściekulturowym.Nieuświadomienie
opisanychprocesówmożenarażaćspecjalistówrehabilitacjinadziałaniezgodniezeste-
reotypamipodzielanymiwewłasnejgrupieodniesieniaiograniczaćzakresoferowanej
pomocy.
Sądzimyzatem,żeznajomośćróżnickulturowychwcorazbardziejwielokulturowym
otoczeniupozwoliobecnymiprzyszłymspecjalistomrehabilitacjinarozwijanieumiejęt-
nościpracyzbardzoróżnorodnągrupąosób.
Tomskładasięzjedenastuartykułówpogrupowanychwtrzechczęściach.
Pierwszaczęśćobejmujeanalizęznaczeniaczynnikówkulturowychzwiązanychz
dbaniemowłasnezdrowie.WrozdzialepierwszymOlgaKęskaorazKamillaBargiel-Ma-
tusiewiczzwracająuwagęnakulturowykontekstdbaniaowłasnezdrowiewgrupie
osóbzcukrzycątypu2.Autorkiwskazują,żepewnewzorcekulturowe,poprzezwarto-
ści,jakiesądziękinimpromowane,mogąutrudniaćprzestrzeganiezaleceńlekarskich,
szczególniewodniesieniudowskazańzwiązanychzdietą.WkolejnymrozdzialeLiaSay-
adyanomawiaproblemdostępnościusługmedycznychdlakobietzniepełnosprawno-
7
