Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Kronosie
kończąc(2013),bezwyczynuAugustyna
pewnienigdybysięniepojawiły.
Znalezienieadresatanaszegomoralnegoniepokoju
stajesięzatemnieodzowneistądbierzesięodwieczne
powodzenielistujakonajnaturalniejszejzmożliwych
dopomyśleniaformyliterackiej.Adresatanietrzeba
odrazukunsztowniewymyślać:KrappuBecketta
samemusobiesięnagrywaisamegosiebiesłucha,
zarównonadawcąjest,jakiadresatem,ichoćwielce
wyszukanąbywajegożonglerkaczasemimiejscami,
toprzecieżliteracko-egzystencjalnasytuacjaKrappajest
wzasadzieprosta.Krapppiszelist,toznaczynagrywa
wiadomośćprzeznaczonądlaniegosamegowprzyszłości.
Nagrywanamagnetofonowątaśmędokładnietak,jak
gdybyadresowanydosamegosiebielistzapieczętowywał
wbutelcepowierzanejfalomoceanu.Ztąróżnicą,
żetaśmyKrappa,dokładnieopisane,spokojnielądują
wjegobibliotece,podczasgdywysyłanymprzez
rozbitkówlistomwbutelkachzdarzasiępokonywać
tysiącemilituzinylat(alboimiltuzinyalatkilkaset).
3.
Piszęlistiotoodrazuznajdujęsięwsytuacjinawskroś
literackiej.Nawetjeślitojasamjestemprzyszłościowym
listuadresatem,toprzecieżtegosiebie,któryzechce
zaczasjakiśodebraćmójlist,muszęsobiejakoś
zawczasuwyobrazić.Czybędęjużwówczasbardzostary,
kiedylistprzeczytam?„Witaj,starapierdoło!”–mógłbym
wtakimraziezacząć–„Pewniemniejużniepamiętasz,
aleotoCisięprzypominam”.Leczlistprzecieżtrafić
domniemożeznaczniewcześniej,byćmożezaniedługo,
więcjakmamgorozpocząć?„Wiem,żewyobrażasz
sobie,iżtreśćtuongiśzapisanąznasznapamięć,ale
zaskoczęCię,bowiemzpewnościązpamięci
wmiędzyczasieskuteczniewyprzećzdążyłeśniniejszą
eksklamację:typatentowanykutafonie!”.
Acodopiero,gdyinnegoniżjasamadresatamuszę
