Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
woparciuopodstawęźródłową.Wartowyjaśnić,żeokreślenienzakarżalność
wszystkichumów”nieoznacza,żekanoniścifaktyczniechcieli,abykażdabezwy-
jątkuumowamiałaskutkiprawne-byłatoraczejwedługnichogólnazasada,któ-
ratakżemiałaswojegranice;ponadtosłowonwszystkie”służytakżepodkreśleniu
odmiennościichstanowiskawzględemprawarzymskiego.
Wzwiązkuzeskupieniemuwaginaargumentacjiprawniczejniewątpliwą
cechąponiższejanalizyjestbrakspójnegoprzedstawieniawukładziechrono-
logicznymrozwojudoktrynyumownejwkanonistyceorazspecyficzneroz-
członkowanieźródeł-tesametekstypowracająregularniewkolejnychpod-
rozdziałach,alekażdorazowowniecoinnymkontekście.Wydajesię,żetakie
spojrzeniemacechęnowościwstosunkudodotychczasowychbadań,jakkol-
wiekcenązaniejestbrakprzedstawieniaobrazuogólnego.Omówionezostaną
tekstyźródłowe,którestanowiłyźródłaprawakanonicznegowśredniowieczu
(Dekret,Dekretały),aległównynaciskpołożonyzostanienapracekanonistów,
którzyjekomentowali.Podstawowymkryteriumdoboruprackanonistówbyło
ichoddziaływanie,któregomiaręstanowiłowydawanienajważniejszychdzieł
średniowiecznychwformieinkunabułówistarodruków.Ztrzemazatemwyjąt-
kami(praceHuguccia,LaurentiusaHispanusaiTancreda)podstawęźródłową
stanowiłytekstyśredniowieczne,któredoczekałysięwydaniadrukiemwokresie
nowożytnym.Istotnąpomocprzykształtowaniupodstawyźródłowejstanowiły
liczneiszerokieopracowaniategozagadnienia;donichtakżewypadaodesłać
wzakresieprzedstawieniarozwojukanonistycznejdoktrynywsposóbklasyczny,
tj.wjejchronologicznymrozwoju.Zaliczająsiędonichopracowaniamonogra-
ficznelubichfragmenty13orazartykuły14;dostępnychjesttakżekilkaopracowań
wjęzykupolskimdotykającychproblematykikanonistycznychpoczątkówswo-
bodyumów15.
Zaramyczasowedoboruźródełprzyjętozjednejstronynarodzinykanoni-
stykijakonaukiodrębnejodteologii(ok.1140r.-powstanieDekretuGracjana),
zaśzdrugiejkoniecXVw.,wtedybowiem,popierwsze,swojąhistorięzaczynają
13Seuffert(1881);Karsten(1882);Esmein(1888);Spies(1928);Roussier(1933);Bellini
(1964);Zimmermann(1996)542-544;Decock(2013)122-130;Poldnikov(2016a)71-97,154-168,
200-219.
14Zob.zwłaszczaRoberti(1935);Fedele(1937);Naz(1954a);Söllner(1960)240-259;Bärmann
(1961);Hyland(1993-1994);Landau(2003);Scigliano(2007);Poldnikov(2016b).
15Sośniak(1986)41-44;Wojciechowski(2008);Uruszczak(2012);Alexandrowicz(2015);
Korporowicz(2015);Kacprzak(2019);wpływkanonistykiwtymzakresiewliteraturzepolskiejod-
notowalim.in.:Ohanowicz(1926)CLXIX;Trzaskowski(2005)38;Dziadzio(2008)349-350;Ka-
czorowska(2009)247-248;Machnikowski(2013)464;Derek(2015)171;Zalewski(2016);Dajczak
wDajczak,Giaro,LongchampsdeBérier(2018)468;Prutis(2018)123.Choćzdarzasię,żebrak
wzmiankiokanonistachtam,gdziemożnabysięjejspodziewać-zob.np.Kacprzak,Krzynówek,
Wołodkiewicz(2001)106-109.
26
WydawnictwoNaukoweUAMwszelkieprawazastrzeżone