Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
połowieIIwiekun.e.uśmierciłczłowiekatylkozato,
żeczytałwłaśnie
ŻywotKaliguli
,którywyszedłspod
pióraSwetoniusza.Napierwszyrzutokakarawydaje
siębardzosurowa,aleinnasprawa,żezewszystkich
cesarzystarożytnegoRzymużaden,możezwyjątkiem
Nerona,niecieszyłsiętakzłąreputacjąjakKaligula
(anależypodkreślić,żeNeronmiałczternaścielat
naupiększenieswegowizerunku,podczasgdy
„Sandałek”zaledwiecztery).Niepomógłmuwtym
rzeczony
ŻywotKaliguli
,czylinajobszerniejsze–aleczy
najbardziejwiarygodne?–źródłohistorycznedotyczące
Kaliguli.
Swetoniuszmiałsiebieraczejzapisarza,anie
historyka,pragnąłuszczęśliwiaćludzi
muwspółczesnychnadewszystkoświetnąretoryką
orazniepospolitąkompozycjąliteracką.Dlategoteżnie
szczędziłwswoichopisachplotekipogłosek,przez
codzisiajtrzebasiętrochęnatrudzić,bydokładnie
rozróżnićprawdęodanegdot.Udałosiętowprzypadku
historiioJuliiDruzylli–córceCezonii.Zdaniem
SwetoniuszajejojcostwaKaligulamógłbyćpewien
dziękispecyficznymoznakom:„Zanajpewniejszy
dowód,żetojegonasienie,poczytywałokrucieństwa
dziecka,jużwówczastakwielkie,żewczasiezabaw
drapieżnymipalcamiraniłotwarzedzieciiwydrapywało
imoczy”[5].
Otóżprawdajesttaka,żeten„postrachdzieci”
dokonałżywotaprawiejeszczewkołysce,wwieku
czternastumiesięcy...Swetoniuszzresztąwykazywał
obsesyjnąwręczsłabośćdoplotek,leczczytylko
otochodzi?Pojawiasięwątpliwośćjużprzysamej
lekturzeprzytoczonejpowyżejhistoryjkinatematcórki
cesarza:jestonanazbyttendencyjna.Zwróćmyuwagę,
