Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Efektywnośćterapiipedagogicznejdzieciztrudnościamiwuczeniusię
nauczania,którynieuwzględniawskaźnikówrozwojowychwszystkichdzieci.
Wzwiązkuztymuczniowieujawniającyogólneopóźnieniawrozwojustawianisą
wobeczbytwysokichwymagańwodniesieniudoswoichmożliwości,azatem
zgóryskazanisąnaporażkę(Maurer1991,s.424).
Przedstawicieleomawianegopodejściateoretycznego,np.J.Piaget,B.Inhelder,
traktujądzieckojakoaktywnieuczącesię–asymilująceiakomodującenowedo-
świadczeniastosowniedokolejnychstadiówrozwojupoznawczego:
1)sensorycznego(do2rokużycia)–opartegonakonkretnymdziałaniu;
2)przedoperacyjnego(od2do7rokużycia),wktórymrozwijająsięsymbo-
licznereprezentacjeświata,jednakdzieckonadalkierujesięnieistotnymicechami
percepcyjnymiiniedostrzegaróżnorodnychwymiarówrzeczywistości;
3)operacjikonkretnych(od7do11rokużycia)–wstadiumtymdzieckojest
wstanierozumiećistotęstałościiodwracaniapewnychkonkretnychoperacjilogicz-
nych;
4)operacjiformalnych(około11rokużycia)–udzieckawystępujerozumo-
wanieabstrakcyjneihipotetyczne(zob.Jurkowski1986;PiagetiInhelder1993;
Przetacznik-GierowskaiTyszkowa2000).
Wymienionestadiamającharakteruniwersalny.Oznaczato,zjednejstrony,
takiesamopodejściedokażdegoproblemupoznawczegowdanymstadiumipod-
daniegotakimsamymproceduromprzetworzeniawdowolnejchwili,zdrugiejzaś
niezmienny,zgóryokreślony,niezależnyodkontekstukulturowegoisystemu
edukacjiporządekprzechodzeniaprzezkolejnestadiaiwiekrozwojowy,wktórym
danestadiumjestosiągane.Zgodnieztymzałożeniemdzieciujawniająceopóźnie-
niarozwojuprzechodząprzezkolejnestadiawtakimsamymporządkujakdzieci
rozwijającesięprawidłowo,leczniecopóźniej.Stądpodkreślanieprzezzwolenni-
kówteoriiPiagetaznacznychróżnicindywidualnychnaróżnychstadiachrozwoju
poznawczego(Meadows1997,s.39–42).
Innykierunekrozważańwpodejściurozwojowymdotyczyspecyficznych
opóźnieńdojrzewaniafunkcjikrytycznychdlauczeniasięszkolnego,doktórych
zaliczanajestpamięćświeżaiuwagawybiórcza.Opóźnieniatepowodujągorsze
wykonywaniezadańszkolnych,mimonormalnych(przeciętnych)wyników
wzakresierozumowania(Maurer1991,s.425).
G.Clauss(1987,s.23)zwracauwagęnanastępująceróżniceindywidualnemię-
dzydziećmiwprocesieuczeniasię:zachowaniazwiązanezukierunkowaniem
iuwagą–rozpraszalność,trwałość,przebiegkoncentracji,zakrespolauwagi;pro-
cesyselekcyjnezachodząceprzyodbiorzeinformacji–strategiepercepcyjne;tem-
poijakośćprzetwarzaniainformacji;zakresitrwałośćprzechowywaniainformacji
–strategiezapamiętywania;dostępnośćwiedzyioperacjipoznawczych–przyswo-
jeniewiedzy,wewnętrznareprezentacjawiedzyijejdyspozycyjność.
Podsumowując:najbardziejużytecznymaspektemomawianegomodeluroz-
wojowegojestzwrócenieuwaginafaktkoniecznościuwzględnianiazmian,jakie
zachodząwrozwojudzieciiichgotowościdouczeniasięwdiagnozieiterapii
trudnościwuczeniusię.Zgodniezprzedstawionąperspektywąniepowodzenia
18