Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
52
-----
---
---
---
---
---
---
---
----
---
-----
-----
---
---
---
---
---
---
----
---
-----
---
---
---
---
---
---
---
---
gniewukryty–nazewnątrzwyrażającysięnegatywnymnastawieniem,
odmową
współpracy,
przygnębieniem,
przesadnym
akcentowaniem
dolegliwości;
gniewstłumiony–nieakceptowanyprzezpacjenta,jegoujawnieniebudzi
poczuciewiny.
3
Gniew,podobniejaklęk,możespełniaćpozytywnąfunkcję,mobilizować
pacjentadowalkizchorobą,możebyćźródłemjegoaktywnościienergii.
Niekontrolowanymożeprzerodzićsięwagresjęskierowanąkusobielubbliższemu
idalszemuotoczeniu.
Przykrąreakcjąuczuciową,pojawiającąsiępopostawieniudiagnozy
odnośniechorobynowotworowejjesttakżeprzygnębienie.Wzależnościodczasu
trwaniaistopnianasileniamożeprzybieraćformyjawne(płacz,pesymistyczne
sądy)lubutajone,wyrażaneprzezmowęciała(ogólnespowolnienie,zgarbienie,
zamkniętapostawa,spuszczoneoczy,smutnywyraztwarzy)orazwyrażaćsię
innymi
objawami
takimi
jak:
utrata
zdolności
do
cieszenia
się,
utrata
zainteresowań,trudnościwskupieniuuwagiiinne.Możemytakżemówić
ofizjologicznychobjawachprzygnębienia,azaliczamydonich:brakapetytu,
wczesnebudzeniesięlubpłytki,przerywanysen,atakżekoszmarysenne.Autorzy
mówiątakżeoprzygnębieniudobrym,któremożebyćwstępemdoprzystosowania
siędochorobypoprzezżalistopnioweprzyzwyczajaniesiędoutratyważnych
wartościorazzłym,gdypogłębiasięnieprzystosowaniechoregodoswojegostanu
–
obserwować
można
wiele
objawów
rozpaczy,
pojawianie
się
myśli
samobójczych,izolowaniesięodotoczenia,odmawianieprzyjmowanialeków.
Przygnębieniutowarzyszyteżczęstopoczuciewiny,którewynikazprzekonania
owłasnejnieprzydatności,świadomościbyciaciężaremczyteżmyślenia,
żechorobajest„karązagrzechy”.
4Dlategotakważnejestudzieleniepacjentowi
wsparciaemocjonalnegoprzezrodzinę,przyjaciół,personelmedycznywłaśnie
naetapieakceptacjiwłasnejchoroby.Niemniejważnejesttakżewsparcie
informacyjneodnośniespecyfikichoroby,stopniajejzaawansowania,możliwości
leczeniaorazrokowań,którepowinnobyćudzielaneprzezlekarzaprowadzącego.
5
Samopoczuciechorego,siły,jakieangażujewwalkęzchorobązależne
sąodczasu,jakiminąłodpostawieniadiagnozy.Najwięcejbadanych(51osób)
zmagałosięzchorobąkrócejniżrok;32chorychodrokudo10lat,a6więcejniż
10lat.Napoczątkutrudnoprzewidziećdalszyrozwójchoroby,alenapewno
wczesnewykryciedajewiększeszansenaprzeżycie,chociażczas,jakiupłynął
odpostawieniadiagnozyniemówinamostopniuzaawansowaniachoroby.
Sąprzypadki,kiedychoryodchodzizaledwiewkilkamiesięcypopostawieniu
diagnozylubwręczprzeciwniewalczykilka,anawetkilkanaścielat.Napewno
wdużymstopniuzależytoodcharakteruchorobyorazintensywnościleczenia.
Wbadanejgrupienajwięcejosób(74)cierpiałonanowotwórzłośliwy.
Siedmioronaniezłośliwy,udwojganiepostawionojeszczediagnozy,a6osóbnie
udzieliłoodpowiedziocharakternowotworu.Mimowysokiegoodsetkazłośliwości
nowotworu
43
badane
osoby
wskazały
na
pozytywne
rokowania,
19napołowiczne,a26nieznałojeszcze,wmomencieprowadzeniabadań,
3Ibidem,s.169
4Por.Ibidem,s.170
5
M.Synowiec-Piłat,Promocjazdrowiaiprofilaktykaonkologicznawdziałaniachorganizacji
pozarządowych.Toruń2009,s.106
