Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ne,zbywane.Niekażdezagrożenieodrazupowodujeudzieckatrau-
mę,jednakczytająctenrozdziałzachęcamydouważności.Opisujemy
zdarzeniazewnętrzne,alepamiętaćtrzeba,żetraumatkwiwciele,wre-
akcjiukładunerwowegodziecka.Iwłaśniedrugirozdziałdotykatego
drugiegoaspektu.Możnasięzniegodowiedzieć,jakrozwijasięmózg
iukładnerwowy.Wychodzimypozastandardowepojmowanietego
układuiopisujemyteżnbrzusznyukładnerwowy”
.Poruszamyproble-
matykęwięziwtradycyjnymiaktualnym-neurobiologicznymujęciu.
Ztegorozdziałumożnasięteżdowiedzieć,zjakimitrudnościamizma-
gasiędziecko,którewswoimżyciudoświadczyłozbytwiele,zbytszyb-
koibezjegozgody.
OstatnirozdziałtoDROGOWSKAZ.Rozdział,któryzawierawska-
zówkidowykorzystaniawcodziennymżyciu.Przedstawionownim
różneelementycodziennegodobregofunkcjonowania(dostrojenie,ry-
tuały,obecność,granice,orientacja,więzi,sen,koregulacja,akceptacja,
zabawa).Pojęciasątamwyjaśnionenawstępie,następniezaproponowa-
nezostałyprosteaktywności,któremożnawykorzystaćwcodziennym
życiuzdzieckiem(wdomu,szkole,naspacerze…),aktórepomogąmu
odnaleźćsięwświecieifunkcjonowaćmimoprzeżytejtraumy.Propo-
nowaneaktywnościniesąterapią,jednakichstosowaniepomożestwo-
rzyćśrodowiskoprzypominająceterapeutyczneimożewsposóbistotny
przyczynićsiędopodniesieniakomfortużyciasamegodziecka,jakrów-
nieżjegorodzinyiśrodowiskaspołecznego,wktórymżyje.
Nakoniecchciałybyśmypodziękowaćnaszymnajbliższymzaco-
dziennetowarzyszenieorazrecenzentce-drhab.JoannieHelios,która
przeczytałatęksiążkęjednocześniezwnikliwościąiżyczliwościąoraz
wsparłanasswojąwiedząidoświadczeniem.
