Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Filiżankapodrugimespressodawnobyłapustaizimna.Lacki
osłoniłsiękolejnągazetą,alepapierwydawałsięprzezroczysty.
Siedziałnieomalodkrytynaśrodkuatrium,awchodzącydobudynku
pracownicyABCprzyglądalimusięostentacyjnie.Będzietujednak
trwał.Adapowinnabyćdzisiajwtelewizji,aonpostanowiłczekać
naniądoskutku.Pracenad
„Młynemnadziei”mająbyćprowadzonewdrugimstudiu,
cooznacza,żebędziemusiałatędyprzejść.Lackizająłstrategiczne
miejscewbarkuniedalekowejściaiczekał.Tkwiłtujużblisko
godzinę.Cojakiśczas,gdypodnosiłwzrokznadgazety,ktoś
pozdrawiałgonieuważnie.Niemógłoprzećsięwrażeniu,
żenonszalancjajestdemonstracyjna,chociażrównocześnietłumaczył
sobie,żestanowielementstylu,którysygnalizowałpozycję.Przed
chwiląnieomalnawyciągnięcierękiprzeszła,niezauważającgo,
rozbawiona,kilkuosobowagrupa.Znałichwszystkich,wcześniej
kłanialimusięzrewerencją.Czyżbystałsięprzejrzysty?
—Świetnie,żecięwreszciewidzę.—Borysusiadłnaprzeciw,nie
czekającnazaproszenie.—Pozwolisz?—mówił,niedbając
oreakcję.—Toświństwo,coztobązrobili.TenZbyniu…Zawsze
wiedzieliśmy,żetokutas.Alepewniemaszjużcośnaoku?
—zawiesiłgłos.
—Narazieodpocznę.
—Noisłusznie.Towielkiezmianywtwoimżyciu…—Borys
przyjrzałmusięuważnie.Lackimilczał.—Zawodowymiosobistym
—kontynuował.—Tozaskakujące.BowyglądaliściezAdąjak
wyjątkowodobranapara.
—TyzAnkąteżtakwyglądaliście—zazgrzytałLacki.
—Jasne.Aletozupełnieinnasprawa.Myjesteśmydorosłymi
dziećminaszychczasów—roześmiałsięBorys.—Awy…byliście…
