Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
34
MartaKorendo
opisanejjednostkiklinicznejnieprzystawałojużdorzeczywistościdiagnostycz-
nej.Jednymzproblemówokazałasiędużarozbieżnośćpomiędzyzachowaniami
idysfunkcjamiobserwowanymiprzezAspergerauswoichpacjentówatymi,któ-
rebyłydiagnozowaneumłodszychdzieci50latpóźniej.
Wątpliwości,którepojawiłysięwśróddiagnostówwzwiązkuznieskutecz-
nościąkryteriówzawartychwDSM-IV,nasiliłydyskusjęnatemattego,czyuza-
sadnione,anawetmożliwejeststawianiediagnozyróżnicowejmiędzyautyzmem
izespołemAspergera,orazczyzespółAspergerastanowikontinuumautyzmu.
Przyczynytrudnościwstworzeniuodrębnychkryteriów
diagnostycznychdlaautyzmuizespołuAspergera
Zachodniświatmedyczny,doktóregochcązaliczaćsiętakżeplacówki
diagnozującezaburzeniarozwoju,opieraswojąkoncepcjęklasyfikacjichorób
idysfunkcjinakategoryzacjizjawiskzgodniezteoriąArystotelesa.Wedługniej
granicekategoriisąostreistałe,przynależnośćdozbiorunastępujenapodstawie
cechkoniecznychiwystarczających,którejednocześniewykluczająmożliwość
przynależnościdoinnychzbiorów.Tymsamymkażdyreprezentantdanejkatego-
riiuznawanyjestzataksamodobry.
Dążączatemdojednoznacznejkategoryzacjiprzypadkówautyzmuize-
społuAspergera,twórcyistniejącychklasyfikacjinapotkaliwyraźneprzeszko-
dywstworzeniulistycechpozwalającychnadiagnozęróżnicowąwedługreguł
Arystotelesa.Dokonanietakiegorozróżnieniajestwrzeczywistościniemożliwe,
relacjaomawianychjednostekklinicznychbardziejprzystajebowiemdokogni-
tywnejteoriikategoryzacji,zakładającejdokonywaniepodziałunapodstawie
podobieństwadoprototypu.Oznaczatotakże,żeniekażdyelementkategorii
jesttaksamodobrymjejreprezentantemorazżegraniceposzczególnychzbiorów
mogąnasiebiezachodzić,czyliistniejąpunktystyczne,anawetobszarywspólne.
UwzględnienieinnejperspektywyklasyfikacjiprzypadkówzespołuAsperge-
rapozwalatakżenazrozumieniezłożonościobrazuklinicznegotegozaburzenia,
atymsamymnasilnezindywidualizowanietrudnościuposzczególnychosób(nie
tylkodzieci).Tozindywidualizowanieprzysparzałoiprzysparzawielukłopotów
diagnostycznych.Jeśliprzyjąćpogląd,żezespółAspergerastanowikontinuum
normy,jaktwierdziTempleGrandin1,pojawiasięwątpliwośćdotyczącawyzna-
czeniagranicydiagnostycznej,zwłaszczagdypodstawąmająbyćwynikibadań
ilościowych.
1T.Grandin,R.Panek,Mózgautystyczny.Podróżwgłąbniezwykłychumysłów,CopernicusCen-
terPress,Kraków2016.
