Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
8
BohdanPniewski–warszawskiarchitektXXwieku
wroku2000obszernyartykułTadeuszaBaruckiego,zawierającywielecennych
informacjiwspomnieniowych,fragmentyniepublikowanychpismteoretycz-
nychikilkarefleksjinaturyogólniejszej.Pozycjatazawierawieletrafnych
uwag(pierwotniemiałasięukazaćwseriiMałaEncyklopediaArchitektury
wydawnictwaArkady)
4
.
FragmentarycznaobecnośćtwórczościPniewskiegowliteraturzeprzedmio-
tunarzuciłaniniejszejpracykoniecznośćszczegółowejprezentacjimateriału.
Zdrugiejstronyoukładzieksiążki,łączącejnarracjębiograficznązhistorią
poszczególnychobiektów,zadecydowałaspecyfikatwórczościPniewskiego.
RozdzieleniewątkunaDżycieartysty”ijegoDdzieło”przyniosłobytutajzafał-
szowaniewizerunkutegoarchitekta,któregosymbolemstałsiędom-pracownia,
pełniącyswąfunkcjęnawetwzbiurokratyzowanychlatachpięćdziesiątych.
Umieszczenieopisówbudynkówwczęścikatalogowejutrudniłobynadtoogar-
nięciemeandrówaktywnościzawodowejPniewskiego,zwłaszczawlatachpięć-
dziesiątych,kiedyDhistoriapolitycznaprojektów”częstozastąpićmusiałanor-
malneDdziejebudowy”.WyjątkiemjestopishistoriibudowyTeatruWielkiego
–dziełastanowiącegopointężyciaPniewskiego.Omówieniurealizacjito-
warzyszyrefleksjanadrozwojemkarieryzawodowejbohateraniniejszejpracy,
nadprzekształcaniemsiępoczątkującegoarchitektawniemallegendarnąpo-
stać,równiedobrzenotowanąwPolsceBecka,jakiwPolsceBieruta.
TawyjątkowośćPniewskiegoniewykluczamożliwościprześledzenia,dzię-
kikolejomjegolosów,typowegożyciorysupolskiegoarchitekta.Wszakjego
fascynacjearchitektoniczneiintelektualnebywałyznamiennedlacałegośro-
dowiska,awpóźniejszychlatachdziękiswejsilnejpozycjiarchitektmiał
wpływnawetnakreowaniepewnychmódczypopularyzowaniemanier.Po-
dobniereprezentatywnesąprzejawypresjiwywieranejnaPniewskiegowlatach
pięćdziesiątych,jeślitylkopominiesięzakresswobody,jakimimowszystko
wówczastwórcatenposiadał.Dopełnieniempracypozostajerozdziałdoty-
czącydziałalnościpedagogicznejarchitekta,jegopism:teoretycznych–po-
wstałychgłówniewostatnichlatachżyciaPniewskiego–orazkrytycznych,
stanowiącychowocnapięćiemocjilatpięćdziesiątych.
Przypisaniuniniejszejksiążki,opróczźródełpublikowanych,wykorzystano
–choćzpewnościąwstopniuniepełnym–licznearchiwalia.Zwłaszcza
utrudnionabyłakwerendaarchiwaliówpowojennych,częstonieopracowanych
iprzeztoniemożliwychdospenetrowania.
Bezcennyminiezastąpionymźródłeminformacjibylidawniwspółpracow-
nicyarchitekta:MariaDąbska,StanisławJankowski,BohdanKijowicz,Ewa
Kodelska,KrystynaKról-Dobrowolska,LeszekKołacz,MariaiKazimierz
4
T.Barucki,BohdanPniewski(1897–1965),DKwartalnikArchitekturyiUrbanistyki”T.44:
2000,nr4,s.245–269.ZmienionawersjatekstuznajdujesięwwitrynieOddziałuWarszawskiego
StowarzyszeniaArchitektówPolskich:
http://warszawa.sarp.org.pl/php/galeria/barucki_pniewski.htm(stanz5II2007).
