Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wywiadnumeru
Fot.DanielDuniak
AjakąjestPanimamą–wymagającą,rozpiesz-
czającą,stawiającąsztywnegraniceczyraczej
pozwalającądaćsięprzekonać?
Ojzdecydowanierozpieszczającąmamą(śmiech).Toteżwynika
międzyinnymizpoczuciawiny,żeniestetytegoczasu,którymogę
poświęcićdzieciom,niejesttakdużo,jakbymchciała.Ichoć
wrzeczywistościwcaleniejestgomało,ciąglewydajemisię,że
powinnogobyćwięcej.Wzwiązkuzczymrozpieszczamtemoje
dzieciaki.Jestteżwtymodrobinaegoizmu-muszęuczciwieprzy-
znać,żesprawiamitowielkąprzyjemność.Zresztądzieciństwo
jesttakkrótkie,żewartotenaszepociechytrochęporozpieszczać!
Życiezawodowearodzina–odwiecznykonflikt.
JakPanisobieznimradzi?
Narozwiązanietegodylematuniemauniwersalnejrecepty.
Każdaznasmusiznaleźćswojąmetodę.Ijakwszyscywiemy,
niejesttoproste.Zjednejstronychcemysięrealizować,spełniać
zawodowo,zdrugiejzaśjestrodzina-równieważna,zktórą
chcemyspędzaćczasibyćblisko.
Zatemszczęśliwamamato…
…tofajnamama,którawracapopracyspełniona,pełna„pozy-
tywnej”energiiicałyswójczaszradościąpoświęcadzieciom.
CzytaktowłaśniefunkcjonujewWaszymdomu?
Staramsię,bytaktowyglądało.Oczywiściesątrudnedni,gdy
wracamdodomuwśrodkunocy…Aletakiesytuacjenadrabiam
podczasspokojniejszychokresów.Gdybymzostaławdomu,
jestempewna,żebyłabymsfrustrowana,cozcałąpewnością
miałobywpływnarelacjerodzinne.Niejestemtypemkobiety,któ-
rabyłabywstaniepoświęcićsięwyłączniedzieciom.Oczywiście
wwyjątkowejsytuacjitak,alenaszczęścieniemuszępodejmo-
waćtakiejdecyzji.
Muszęprzyznać,że
rozpieszczaniedziecisprawia
miwielkąprzyjemność.
OdniedawnamożemyPaniąoglądaćwrolitrene-
ra,wprogramie„MaliGiganci2”–jakodnajduje
sięPaniwnowejroli?
Bardzofajnie.Jesttoniezwykłedoświadczenieidladzieci,idla
mnie.Jestemwielkimobrońcąprogramu„MaliGiganci”,widzę
bowiem,jakwspaniałajesttoprzygodadlauczestników,jak
piękneprzyjaźniesięnawiązują.Oczywiściedziecisąnarażone
nastres,aledoprogramuprzychodzązwłasnej,nieprzymu-
szonejwoli.Aspekttenjestbardzoważnydlaproducentów,
którzystarająsięwybieraćdoprogramudzieci,którefaktycznie
zgłaszająsięzwłasnejchęci,anieprzezambicjerodziców.Na
planieprogramujestteżpsycholog,którycałyczastowarzyszy
dzieciom,wspierajewtrudniejszychchwilach,np.takichjak
momentodpadaniadrużyny.Niebezznaczeniajestteżto,że
odpowiedzialnośćzaodpadnięciedrużynyrozkładasięnanią
całą,anienajednegozawodnika,cojestniezwykleważnedla
psychikidziecka.Wszyscyuczestnicywmoimprzekonaniu
bawiąsięświetnie.
AjakPanipostrzegakwestiętalentuudzieci–czy
faktyczniemożnagorozpoznaćukilkulatka?
Jaknajbardziejtak.Chociażutakichmaluszkówjesttoraczej
rodzajprezencjiscenicznej,tegoczydzieckofajnieczujesięna
scenie,czyjestotwarte,błyskotliwe,czymapoczucierytmu,
słuch-tychskładowychjestwiele.Widzę,jakwielejesttakich
uczestników.Jesttoniezwyklebudujące,żemamywPolscetak
utalentowanedzieci.
10BabyJunior1/2016
