Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Cywilizacjarosyjskiejruletki
Cozaszczęście,myślęsobie,żetoniekołomnie,niejainiemoinajbliżsi.
ChoćPort-au-Princerunęło,wmoimświeciebezzmian.Jadędodentysty,
dzieciwszkole,asąsiadkawyszłazpsem,którytradycyjnieodrazuobsikał
mojekrzaki.Nieoddzisiajmniezadziwia,jakiedziałajątumechanizmy
,żejeśli
żadnacząstkacudzegonieszczęścianieprzetnietrajektoriinaszegowłasnego
życia,nicwtymżyciuniezmieniamy.Hołdujemymentalnościhazardzisty
grającegowrosyjskąruletkę—gramydalej,przecieżmymamyszczęście,
przecieżnamsięuda.Gdynieszczęście,któregomożnabyłouniknąć,spadnie
nanas,tojesttopechowyzbiegokoliczności.
StolicaHaitirunęłajakdomekzkart,bokrajnieposiadażadnychkodów
budowlanych,niktniezawracasobiegłowywstrząsoodpornymikonstrukcja-
mi.Dwadzieścialattemumójmążprzeżyłrówniesilnetrzęsienieziemitylko
dlatego,żejegoakademikwKrzemowejDolinie,odpowiedniozbudowany,
nierunął.nMówcie,cochcecie—orzekłsąsiad,którywpadłcośoddać,amoże
pożyczyć—alewtakichchwilachczłowiekdocenia,żeżyjewcywilizowanym
kraju,gdzietakakatastrofabyłabyniemożliwa!”
.
Tempowspółczesnegożycianiesprzyjapamięciodoświadczeniach.
WAmerycekrótkapamięćjestcechąnarodową,warunkującąwystępowanie
innej—wiary,żebędziedobrze,bopoprostumusibyćdobrze.Gdypodano
informacjeoHaiti,siedziałamakuratwBarnes&Nobleiczytałamzniepoko-
jem,żeamerykańskieautostradysięsypią,przestarzałeelektrownie,wtym
jądrowe,totykającebomby,adrogikolejowepochodzązdrugiejpołowy
XIXwiekuiwogólecud,żewciążsą,jakiesą.RozwiniętaKaliforniapowitała
rok2000zwyłączonymświatłem,aNowegoOrleanudodziśstrzegątesame
tamy,którezawiodłypodczasKatriny.Anadtoszykujesięcałkiemniezły
21
